The fifth volume of Richard Rorty's "Philosophical papers" published by Cambridge University Press, consists of the works which American philosopher wrote at the very dawn of his career in 1960s and early 1970s. In these essays Rorty addresses issues of transcendental argumentation, the internalism/externalism controversy, mind-body dualism and psychophysical monism, semantic truth, reference and justification. Supplemented by Daniel Dennett's Foreword, the book gives an excellent idea of Rorty's «analytical» writings and his evolution from eliminative materialism to pragmatism.

The study is dedicated to the work of Crimean scholar Ahmad bin ‘Abdallah al-Qrimi, who was one of the most advanced interpreters of the Ibn Arabi’s and Sadr al-Din al-Qunawi’s Sufi philosophy. Ahmad al-Qrimi employed Ibn Sina’s views on division of essence and existence, as well as some concepts of Maturidi kalam. His manuscript work “Advise for the Perplexed and Key for the Exigent” shows main dimensions of Ahmad al-Qrimi’s thought as following: 1) The notion of Being in the works (...) of Ibn Arabi and Sadr al-Din al-Qunawi is interpreted as the idea of necessary existence, as suggested by ibn Sina; 2) the conception of the identity of the absolute and necessary being is understood as the only right approach for the solution of polemics between adepts and critics of Sufism; 3) conception of “correlation” is considered as solution for the problem of relations between mind and reality. (shrink)

Interview with Yaroslava Stratii, dedicated to the history of studies of the Kyiv-Mohyla Academy’s manuscript inheritance in Kiyv and Lviv from 1968. The interview was prepared by the activists of the Student Society of Oral History of Philosophy, organized at the Department of the History of Philosophy.

Sociological accounts usually emphasise the primacy of phenotype (cor, colour) over ancestry for orienting concepts of ‘race’ in Brazil. In this paper, I present an alternative account of the cultural and political significance of ancestry in contemporary Brazil, drawing on qualitative interviews conducted with 50 Brazilians who had recently taken personalised DNA ancestry tests. The interviewees’ attitudes towards their ancestry are interpreted in relation to Brazil’s longstanding national myth of mestiçagem and the history of eugenic Whitening ideologies (ideologias do branqueamento) (...) that have sought to erase traces of Brazil’s African origins. However, they are also interpreted also against the backdrop of contemporary Black Movement activism that aims to actively recovering Afro-Brazilian histories and memories from these processes of erasure. (shrink)

Tevhid İslam inancının özünü oluşturan temel ilkedir. Yaratılışla beraber bütün peygamberlerin Allah adına ortaya koydukları akidedir. Bu inanç tek ilah çevresinde oluşan düşünme biçimini, hayat tarzını ifade eder. Bu bağlamda inanç, ibadet ve muamelat unsurlarının birbirleriyle anlamlı birlikteliğinin sonucudur. Tevhid sadece Allah’ın zatına yönelik söylemler olmayıp Allah-kâinat kilişkisinin nasıl işlediğini belirleyen sistemdir. Bu ilişkide Allah ile kâinat arasına etkin kuvvetler sokuşturmak mümkün değildir. Allah’ın, yaratıklarıyla özelde ise insanla olan ilişkisi esnasında O’nu pasif konumda bırakacak her türlü inanç ve düşünce tevhidin (...) karşısında yer almaktadır. Bu çalışmada İslam inancının temel doktrini olan tevhid inancının inşa süreci, bu bağlamda şirke yöneltilen eleştiriler Kur’ani perspektiften incelenecektir. Özellikle tevhidi anlatımların yoğunlaştığı alanlar belirlenecektir. Söz konusu anlatımların vahiy sürecindeki anlaşılma şekli ön plana çıkarılmaya çalışılacaktır. (shrink)

This paper is an endeavor to discuss Gilbert Ryle’s philosophy of mind in convergence with some contemporary debates, particularly the “immediacy” debate of first-person authority. An attempt has been made to show that Ryle’s thought when analyzed through the prism of immediacy debate of first-person authority also seems to claim and endorse first-person authority.

The article explores Santayana's views on Greek philosophy and his evaluation of the Greek thinkers that best represent the classical mind: Heraclitus, Democritus, Plato, and Aristotle. His early views on Greek philosophy, traceable in the 1889 Dissertation on Lotze, were revised and formalized in "The Life of Reason", and finalized in his "Apologia pro mente sua" (1951). The principles that figure dominantly in Santayana's philosophy, materialism, scepticism, and the theory of essences, also pervade his interpretation and critical treatment of Greek (...) philosophy. For all his admiration and love of Greek philosophy, Santayana's naturalistic approach remained close to James' pragmatism. (shrink)

Postmodernism seemed to promise an end to the grim Cold War era of nuclear confrontation and oppressive ideologies. This expanded edition brilliantly elucidates this hall of mirrors with Richard Appignanesi's witty and easy-to-follow text and the inspired cartoonist Chris Garratt.

One of the most fundamental tenets of medical research, enshrined in the World Medical Association’s Declaration of Helsinki, is that scientific investigation involving human beings requires the informed consent of the subjects.

Vahyin akılla, bilimin dinle, benliğin yaratıcıyla, dünyanın ahiretle çeliştiğini düşünen Batı modernitesi en güçlü etkisini kendi yuvası Avrupa’da gösterdikten kısa bir süre sonra 18. yüzyılda komşu topraklara Afrika ve Asya’ya dünya görüşünü neşretmiştir. Napolyon’un Mısır işgali kuşkusuz bu etkinin Arap dünyası sathında kıvılcımı olmuştur. Başta Mısır insanı olmak üzere tüm Arap dünyası basın ve yayın yoluyla Batı tarzı yaşam tarzı ile tanışmış ve kendi geleneği aleyhinde olumsuz etkilenmiştir. Bu olumsuz etkiyi kendi toplumunda gören Menfalûtî, halkına karşı sorumluluk hisleriyle vaaz ve (...) irşat içerikli edebi eserler ortaya koymuştur. Ancak onun bu eserlerinde çoğu zaman karamsar bir üslup kullandığı ifade edilmiştir. Hikâyelerinde seçtiği karakterlerin başlarına gelen acı felaketlerin eserlerine melankolik bir hava kattığı belirtilmiştir. Bu makale yazarın bu karamsar üslubu benimsemesinin nedenlerinden biri üzerine duracaktır. (shrink)

The jurists, taking as reference the texts and the experiential studies of the period, preached various provisions regarding the issues such as fetal development, full birth or birth and death in this process. The majority made evaluations on the basis of the hadith about the fetal development process -mentioned in three separate periods of forty days-, but it was observed that this did not overlap with some medical guidance. Because the development period expressed by the jurists could not be prolonged, (...) it was determined that this process was completed before according to modern medicine. Jurists stated that he did not have any law regarding the fetus born before this period, since it was based on this period, and evaluated and evaluated whether those born later were alive or not. It has been presented in different jurisprudence in terms of various branches in fiqh, which is called “frequency” of the previous abortion effect after/during the full birth, and which is considered to be soul-blowing at the end of four months. These conflicts affected sons' abilities such as bathing, shrouding, burial and burial of the miscarriage. The mother also created many provisions such as her legal status such as nifas, talaq and ummu'l-veled, punishment lessons such as abortion and gurra, financial concepts such as heir and inheritance, and its effects on conditional contracts. In our study, in the event that the fetus dies due to the cell in the womb where the study medical information is located, the protections against it and the judgment it gives birth to in relation to it are discussed. (shrink)

Toplumların sosyal yapısının harcı yahut temeli mesabesinde olan ahlaki erdem ve faziletler, kuşaklar arasında daha çok edebi eserlerle nakledilmektedir. Zira toplumların milli sermayeleri olan edebiyatçılar, yaşadıkları dönemde kendilerine tevarüs eden ahlaki birikimi söz sanatları ile yeniden cazibeli edebi bir kalıba döküp sunmaktadır. Cahiliye dönemi de dâhil olmak üzere Araplar, sosyal ilişkilerinde güzel buldukları davranışları şiir kaydıyla muhafaza etmeye çalışmışlardır. Aile içi iletişimden güçlü bir kabile reisinin huzurunda takınılacak tavra kadar pek çok görgü kuralı şiirde nazmedilmiş ve bu türden şiirler Arapların (...) sosyal yaşam rehberi haline dönüşmüştür. Sadece şiir değil mensur eserlerde de sosyal faziletlere dair ilgi çekici ibretlik hikâyeler ve yaşanmış olaylara dair anlatılar bulunmaktadır. Müslüman Arapların henüz hicri ilk yüzyıldan itibaren tanıştığı servet ve beraberinde gelen şehirleşme, sosyalliğin güçlenmesi ve bundan mütevellit olarak da sosyal erdemlerin daha fazla bir önem kazanması sonucunu doğurmuştur. Bu makalede özellikle Abbasi dönemi edebiyatçılarının söz konusu sosyal erdemler bağlamında dikkat çekmek istedikleri hususlar bir araya getirilmiştir. Çalışma, klasik dönemden günümüze ulaşan edebi malzemenin –makale düzeyinde- önemli konu başlıkları halinde tasnif edilmesini amaçlamıştır. (shrink)

Bu makalede 16. yüzyılın sonlarında Osmanlı hareminde güçlü bir konuma gelen Kethüdâ Canfedâ Hatun’un inşa ettirdiği mimari eserler ele alınmıştır. III. Murad döneminde (1574-1595) haremin en etkin kadın banilerinden birisi olan Canfedâ Hatun’un İstanbul ve İzmit’te cami, sıbyan mektebi, hamam, çeşme, köprü, su sarnıcı gibi farklı türden yapılar inşa ya da ihya ettirdiği görülmektedir. Canfeda Hatun’un ihya ettirdiği Mimar Ayas Camii ve inşa ettirdiği Saraçhane Sebili günümüze ulaşamamıştır. Gedikpaşa’daki çeşme ise ikinci bir bani tarafından yeniden inşa edilmiştir. Makalede Canfedâ Hatun’un (...) inşa ettirdiği eserlerin mevcut durumları, mimari ve süsleme özellikleri, zaman içerisindeki değişimleri ve geçirdikleri onarımlar fotoğraflar, çizimler ve arşiv belgeleriyle ortaya konulmaya çalışılmıştır. Yapılar benzer örneklerle karşılaştırılarak mimari ve süsleme unsurları açısından değerlendirilmiştir. Bu amaç doğrultusunda öncelikle Canfedâ Hatun’un hayatına ve Osmanlı Mimarisi’nde kadın bânilere dair bilgiler verilmiştir. (shrink)

Au XIXe siècle, il était plus facile de traverser l’Atlantique qu’il ne l’est aujourd’hui de traverser la Méditerranée. Si la traversée prenait davantage de temps, le prix du voyage et le nombre de migrants n’avaient rien de comparable avec l’actuelle traversée de la Méditerranée. En 1903 par exemple, plus de 12 000 migrants pouvaient arriver en une seule journée dans le seul port d’Ellis Island. Les migrants européens s’entassaient par milliers dans l’entrepont des bateaux payant l’équivalen..

Müslüman olmayıp belirli şartlar çerçevesinde İslâm devletinin hâkimiyetinde yaşayan insanlara “gayrimüslim” denilmektedir. Hz. Peygamber Medine’ye hicretiyle beraber gayrimüslim toplumla karşılaşmış ve bunlarla ilgili duruşunu “Medine Sözleşmesi” ile net bir şekilde ortaya koymuştur. Sahabe dönemi ile başlayan yoğun fetih hareketleri sonucunda gayrimüslimler İslâm devletinin tebaası olmuştur. Bunlarla ilgili hukukî düzenlemeler gerçekleştirilerek devlet nezdindeki ve toplum içerisindeki statüleri belirlenmiştir. İslâm inancını kabul etmeye zorlanmayan bu insanlara inanç ve ibadet hürriyeti de tanınmıştır. Bununla birlikte bu hürriyetin çerçevesi, İslâm devleti ve Müslüman toplumun maslahatı (...) ile sınırlandırılarak toplumsal güven ve huzur temin edilmiş, bir arada yaşamanın temel parametreleri tesis edilmeye çalışılmıştır. İslâm devletleri, sulh ile alınan yerler ile savaş sonucunda alınan yerlerdeki gayrimüslim mâbetlerini farklı değerlendirmiştir. Sulh ile alınan yerlerde, mâbetlerin yıkılması veya camiye çevrilmesi hususunda gayrimüslim halkın rızası alınırken; savaş ile alınan yerlerde bulunan mâbetler üzerindeki tasarruflarda böyle bir rızaya ihtiyaç duyulmamıştır. İlkesel olarak gayrimüslimlerin fetih öncesi inşâ edilmiş olan mâbetlerine dokunmama ve onları tamir etmeme prensibi hemen hemen bütün dönemlerde korunmuş, yeni mâbet inşâ edilmesine de olumlu bakılmamıştır. İlkesel olarak din ve vicdan hürriyeti kapsamında gayrimüslimler inançlarında serbest bırakılmış ve Müslüman olmaya zorlanmamışlardır. Ancak Müslüman toplumun dinini muhafaza edebilmesi için gayrimüslimlerin din, kültür ve geleneklerini ulu orta yaşamalarına izin verilmediği gibi; mâbetleri hususunda da kısıtlamalar getirilmiştir. Bu bağlamda bazı kiliselerin yıkılması ve mevcut mâbet sayısının azaltılması gibi bir dizi önlem alınmıştır. Buna rağmen zarurî ihtiyaç halinde yeni mâbet inşâsına izin verildiği de olmuştur. Bu durumda mâbetlerin ihtişamlı inşâ edilmesine izin verilmemiş, mimaride bazı ölçülere riâyet etmeleri şart koşulmuştur. Bu çalışmada Hz. Peygamber döneminden başlamak üzere İslâm hukuk tarihinin farklı dönemlerinden bazı uygulama örnekleriyle İslâm devletlerinin gayrimüslimlerin ibadethânelerine yönelik yürüttüğü politikaların dinî mi yoksa siyasî mi olduğu sorusuna cevap aranacaktır. Bu bağlamda İslâm devletinde “zimmî” olarak tanımlanan bu insanların genel hukukî statülerinden ziyade bunlara ait mâbetlerin durumu bu çalışmamızın temelini oluşturmaktadır. Çalışmamız Hıristiyan ve Yahudilere ait mâbetler ile sınırlı tutulmuştur. (shrink)

Political mobilization for homelands within the Northeast Indian context frequently culminates in the emergence of opposition and the creation of antagonistic ethnic militias by groups fearing marginalization. The state and security forces sometimes further provoke these militias, making political violence inevitable. This raises critical concerns about how ordinary people survive in these conflict-ridden ‘necro zones’. This study aims to elucidate resilience and survival strategies in the necropolitical landscapes of Northeast India, as depicted in contemporary literature. It focuses on how individuals (...) and communities in conflict zones navigate life amidst violence, using Veena Das’s concept of ‘ordinary ethics’ to analyse the portrayal of human endurance in the select novels for study, Veio Pou’s Waiting for the Dust to Settle (2020) and Mitra Phukan’s The Collector’s Wife (2005). These narratives reveal the daily moral negotiations and relationships that underpin survival in such adversarial environments. The research underscores the role of literature in showcasing the interplay between systemic violence and the moral fabric of everyday life, arguing that ordinary experiences in these regions are profound sites for moral development and world-remaking in the face of necropolitical terror. (shrink)

Nietzsche’s imperative call, Werde, der Du bist - Become the one you are - is, to say the least, an odd sort of imperative: dissonant and yet intrinsically inspiring. Thus Alexander Nehamas in an essay on this very theme names it the “most haunting of Nietzsche’s haunting aphorisms.” 1 Expressed as it is in The Gay Science, “Du sollst der werden, der du bist” (GS 270, KSA 3, p. 519) - Thou shalt -.